Data: Środa, 15.04.2020r.

TEMAT: Obserwujemy pogodę.

Cele ogólne – Dostrzeganie zmian, zachodzących w przyrodzie,

nazywanie zjawisk pogodowych oraz poznanie ich symboli.

Witam Was w kolejnym dniu. Dziś będziemy obserwować pogodę

oraz poznamy symbole,

za pomocą których możemy ją opisywać.

1. Zabawy muzyczne z wykorzystaniem elementów systemu kształcenia Carla Orffa.

Muzyczna prognoza pogody:

·      Dziecko przygotowuje gazety — rozkłada je przed sobą na kolanach: — bębni swobodnie palcami w różne miejsca gazety, ilustrując padający deszcz; — unosi gazet i dmucha w nie: krótko, długo, szybko, wolno, naśladując powiewy wiatru, przykłada rękę do górnej krawędzi gazety i delikatnie przesuwa palcami w dół, ilustrując padające promienie słoneczne. Wiosenna improwizacja. Posługując się gazetami i głosem, dziecko ilustruje odgłosy  pogody.

·      Rodzice z dziećmi wykonują proste „instrumenty muzyczne” z dostępnych w domu przedmiotów, np. bębenek z pudełka po butach, trójkąt z metalowej rurki, grzechotki

      z plastikowej butelki wypełnionej kamykami, itp. Następnie wymieniają charakterystyczne dla wiosny zjawiska atmosferyczne oraz przyporządkowują im brzmienia wybranych „instrumentów muzycznych”, np.: słoneczna pogoda — trójkąt

      z rurki, deszcz — garnek, błyskawica — talerze, wiatr — grzechotki z butelek, pochmurno — gazety, grad — bębenek z pudełka.

Do zabawy będą potrzebne tabliczki z rysunkiem i zapisaną nazwą danego zjawiska atmosferycznego, które można łatwo przygotować. Wystarczy wyciąć kilka kwadratów z kartki, narysować deszcz, wiatr, itp., podpisać i gotowe.

Zabawa polega na tym, że dziecko losuje kartkę z rysunkiem i nazwą danego zjawiska atmosferycznego, a następnie przy pomocy instrumentu muzycznego ilustruje je. Uczestnicy zabawy, nie podglądając, odgadują, nazywając dane zjawisko atmosferyczne.

Następnym etapem zabawy jest opracowanie prognozy pogody, np. dnia wczorajszego

i dzisiejszego oraz zobrazowania jej za pomocą instrumentów. Reszta uczestników zabawy

(np. Rodzice lub rodzeństwo) musi zgadnąć, jaka to była pogoda.

·      Wykonane wcześniej tablice z rysunkami i nazwami zjawisk atmosferycznych można wykorzystać ponownie, np. do rytmicznej zabawy „Słońce czy deszcz?”, która polega  na wyklaskiwaniu rytmu, według symboli graficznych, np.:

· Słońce – dwa klaśnięcia w ręce

· Deszcz – jedno uderzenie o kolana

· Wiatr – tupanie nogami.

2. Wiersz Tadeusza Kubiaka „Niby obłoki”.

Tadeusz Kubiak „Niby obłoki”

Popatrz w górę, wysoko,

przypatrz się dobrze obłokom.

Te są podobne do koni.

Kto na nich cwałuje, goni?

Inne – podobne są domom.

Kto mieszka w nich –nie wiadomo.

A jeszcze inne jak pianka,

jak bita, śnieżna śmietanka.

Nie wiemy, kto pije rano

ciepłe kakao z tą pianą…

Nagle powiało.

Wiatr! Wiatr!

Domy rozwiało.

Piankę rozwiało.

Konie pognało w świat.

Rodzice rozmawiają z dziećmi o wierszu. Dzieci opowiadają kto ich zdaniem może mieszkać

w obłokach oraz dmuchają w dłonie, naśladując wiatr. Można też wykorzystać „instrumenty muzyczne”, wykonane w poprzednim ćwiczeniu do naśladowania wiatru.

Rodzice tłumaczą, jak rozpoznać po stanie nieba czy będzie deszcz lub burza. Wraz

z dzieckiem prowadzą obserwację chmur przez okno lub kładą się na kocu w ogródku, obserwując kolor i kształt chmur. Dziecko może porównywać obłoki do znanych sobie kształtów i doszukiwać się podobieństw, jak w powyższym wierszu.

3. Ćwiczenie plastyczne.

Rodzic wycina obrazki, przedstawiające symbole obrazkowe lub pozwala na to dziecku, wręczając specjalne, bezpieczne nożyczki dla dzieci, jeśli takie posiada.

Przede wszystkim jest to bardzo dobre ćwiczenie dla mięśni dłoni, często zalecane dzieciom, które nieprawidłowo trzymają narzędzia pisarskie. Używając siły mięśniowej dziecko prowadzi nożyczki po kartce, ściskając je wiele razy, a później wykonując ruch odwodzenia, żeby wyciąć linię, np. długości 20 cm. Małe dzieci, które nie do końca jeszcze tę czynność opanowały, zrobią minimum 30 ruchów. Wycinając po śladzie dzieci mają okazję ćwiczyć koordynację ręka - oko. Podczas wycinania ćwiczą również obustronną koordynację, bo jedną ręką wycinają,

a drugą przesuwają papier, a najważniejsze, że jest to czynność,

która ma natychmiastowy efekt, więc wzmacnia poczucie własnej wartości.

Przede wszystkim jest to bardzo dobre ćwiczenie dla mięśni dłoni,

często zalecane dzieciom, które nieprawidłowo trzymają narzędzia pisarskie.

Używając siły mięśniowej dziecko prowadzi nożyczki po kartce,

ściskając je wiele razy, a później wykonując ruch odwodzenia,

żeby wyciąć linię, np. długości 20 cm.

Małe dzieci, które nie do końca jeszcze tę czynność opanowały,

zrobią minimum 30 ruchów. Wycinając po śladzie dzieci mają okazję ćwiczyć koordynację ręka - oko.

Podczas wycinania ćwiczą również obustronną koordynację,

bo jedną ręką wycinają, a drugą przesuwają papier, a najważniejsze,

że jest to czynność, która ma natychmiastowy efekt,

więc wzmacnia poczucie własnej wartości.

 Pobierz

Do zobaczenia w czwartek!

Opracowała: Mariola Czarnecka