Serdecznie Witamy Rodziców i dzieci.

Zapraszamy do zapoznania się

z naszymi propozycjami na ten tydzień (14/04-17/04/2020).

 

 

TEMAT: „Pośród multimediów”.

CELE GŁÓWNE:

- kształtowanie poczucia odpowiedzialności i samokontroli w korzystaniu z urządzeń multimedialnych,

- poznawanie techniki stworzonej przez człowieka ułatwiającej mu życie,

- rozumienie znaczenia nowoczesnych technologii, zwrócenie uwagi na ich wartości i zagrożenia.

 - dokonanie analizy głoskowej słów zawierających głoskę ‘ż’.

 1. Multimedia – rozwiązywanie zagadek o urządzeniach:

Rodzic czyta zagadki, dziecko stara się odgadnąć o jakim sprzęcie jest mowa:

Włącz go, a wnet ci pokaże

Bajki, filmy, mnóstwo zdarzeń.

Taka jego jest robota –

Bawić cię…, gdy masz pilota.

(telewizor)

Papierowa, pełna wieści,

Których setki w sobie mieści.

Ma też wersję w Internecie.

O czym mowa? O…

(gazecie)

Dziś powszechne urządzenia,

Kiedyś nie do pomyślenia

Żeby ludzie z wielkiej dali,

Przez coś z sobą rozmawiali.

(telefon)

Gra piosenki, czasem gada,

Czasem bajki opowiada.

Możesz słuchać, gdy ma rację,

Lub po prostu zmienić stację.

(radio)

Gdy to, co masz w komputerze,

Chcesz zobaczyć na papierze,

Ona chętnie ci pomoże,

Czarno-biało lub w kolorze.

(drukarka)

Rodzic pyta, co to są urządzenia multimedialne i do czego służą.

Wspólnie z dzieckiem wyjaśnia,

iż multimedia stanowią połączenie

kilku różnych form przekazu informacji:

tekstów, dźwięku, obrazów, ruchu, filmu,

a służą do przekazywania informacji między ludźmi.

Rodzic pyta dziecko, jakie jeszcze urządzenia zna (np. tablety, komórka,) Przypomina również o czasopismach,

które są zaliczane do mediów drukowanych.

 

słuchanie wiersza Stanisława Karaszewskiego.

Mój kolega komputer

Mam komputer supernowy

Z monitorem kolorowym,

Klawiaturą, stacją dysków

I malutką, zwinną myszką!

Mój komputer, mój komputer,

On jest super, super, super!

On najlepszym jest kolegą,

Nie potrzeba mi innego!

Och! Ach! Och! Ach!

To najlepszy kumpel w grach!

Nagle! – rety! Co się dzieje!

W komputerze coś szaleje,

Wirus groźny niesłychanie

Pożarł program, połknął pamięć!

Wirus popsuł mi komputer,

Już komputer nie jest super!

Ale za to mam dobrego,

Mam kolegę prawdziwego!

Och! Ach! Och! Ach!

To najlepszy kumpel w grach!

Rozmowa na temat treści wiersza:

Rodzic zadaje pytania a dziecko odpowiada na nie. Przykładowe pytania:

-O czym był wiersz?

-Kto opowiada w wierszu o swoim kom­puterze?

-Jak wyglądał komputer chłopca?

-Co jest potrzebne, aby korzystać z komputera?

-Czym był dla chłopca komputer?

-Dlaczego nazwał go najlepszym kolegą?

-Co się stało, gdy komputer się zepsuł?

-Czy komputer może zastąpić prawdziwego kolegę?

-Lepiej mieć superkomputer, czy prawdzi­wego przyjaciela?

Dziecko odpowiada na pytania, wskazuje,

że warto mieć prawdziwych przyjaciół,

wymienia zalety wspólnego spędzania czasu i wzajemnej pomocy.

Można także wysłuchać piosenkę.

Link do piosenki:https://www.youtube.com/watch?v=L87RuzposJk

3. Poznajemy komputer- omówienie jego funkcji:

Rodzic pokazuje dziecku zestaw komputerowy: komputer, klawiaturę, myszkę, monitor, drukarkę, głośniki, gry edukacyjne. Można omówić funkcje wszystkich elementów zestawu, wprowadzając wyrazy do globalnego czytania, oznaczając nimi odpowiednie elementy zestawu komputerowego.

Link do zestawu komputerowego: https://drive.google.com/open?id=1dv_CzWxzP7Ox0ei-9nP5pygrZS7k5TFM

Link do wyrazów globalnego czytania:https://drive.google.com/open?id=1PDwfQRTnSDUhEIEtM4Ceb9wQqldASP8o

Proszę zwrócić uwagę, że komputer nie służy tylko do zabawy.

Przede wszystkim można dzięki niemu zdobywać wiedzę

(Internet, gry edukacyjne, filmy dokumentalne),

rozmawiać i widywać się z przyjaciółmi,

rodziną nawet jeśli mieszkają bardzo daleko (programy do rozmów video),

odwie­dzać ciekawe miejsca, takie jak muzea, galerie sztuki,

parki krajobrazowe (wirtualne zwiedzanie),

podglądać dzikie zwierzęta (filmy udostępniane

przez leśnictwa i przyrodników, bezpośrednio z kamer w plenerze)

oraz pisać, czytać, rysować, projektować czy programować.

4. Jaką liczbę wskazuje komputer? – zabawa matematyczna,

kodowanie i dekodowanie, dodawanie w zakresie 10.

Dziecko otrzymuje kartkę w formacie A4 – to monitor komputera.

Rodzic na osobnej kartce A4 – komputerze demonstracyjnym

– prezentuje narysowany kod w kształcie figur geometrycznych i cyfr.

Jest on widoczny przez cały czas trwania zabawy, aż do momentu sprawdzenia.

Może być np. taki:

Dziecko na swoim „monitorze” rysuje figury geometryczne

zgodnie z podanym kodem (jeden kwadrat, dwa trójkąty, trzy koła):

Na pytanie, jaką liczbę pokazał komputer, dziecko zamiast odpowiedzi rysuje na swoim monitorze cyfrę 6. Rodzic sprawdza poprawność odczytania szyfru, a następnie powtarza zabawę, za każdym razem zwiększając poziom trudności zadania, np. kwadrat – 2, trójkąt – 2, koło – 6.

Rodzic pyta dziecko, czy lubi zabawy z kom­puterem, do czego najczęściej go wykorzystuje. Przypuszczalną odpowiedzią będą gry, bajki.

Za­prasza do wysłuchania opowiadania znalezionego w Internecie.

Jak ja lubię żaby, zwłaszcza nieduże, zielone, z żółtymi brzuszkami. Jedna taka mieszkała u dziadka w ogrodzie.

Najczęściej siedziała w cieniu pod krzakiem, kumkała sobie, łapała muchy i wytrzeszczała oczy.

Czasami taplała się w kałuży, w której było więcej błota niż wody, ale żabie wcale to nie przeszkadzało.

Nazwałem ją Mundzia, bo nic innego do niej nie pasowało.

Bardzo chciałem, żeby Mundzia przychodziła do mnie, jak zawołam:

„kum, kum”, ale ona w ogóle mnie nie słuchała.

Nie chciała też podawać łapy i ciągle uciekała, gdy próbowałem powozić ją autkiem.

A ja nie mogłem jej złapać, bo Mundzia była zielona, śliska i sprytna.

Wreszcie wpadłem na świetny pomysł. Znalazłem nieduży kamyk i kawałek sznurka. 
Żaba, nie podejrzewając niczego, kumkała sobie pod krzakiem – tam ją dopadłem i przywiązałem jej do pleców kamyk.

Był na tyle ciężki, że nie mogła już tak szybko przede mną uciekać.

Wyglądała bardzo śmiesznie, jakby miała na grzbiecie plecak.

Byłem z siebie niezwykle zadowolony.

– Do jutra, Mundziu! – zawołałem i pobiegłem do domu, bo zrobiło się późno.

-Oczywiście opowiedziałem o wszystkim dziadkowi i zdziwiłem się, że wcale mnie nie pochwalił.

Powiedział tylko:

– Idź już spać, wnusiu, a o żabie porozmawiamy jutro.

Jednak następnego dnia wcale nie miałem ochoty na rozmowy.

Obudziłem się bardzo wcześnie, bo było mi okropnie niewygodnie.

Coś było nie tak, ale nie wiedziałem co. Leżałem na brzuchu i czułem się tak, jakby na plecach usiadł mi słoń.

Dopiero gdy z trudem wstałem, zobaczyłem, że do pleców mam przywiązany spory kamień.

Od sznurka bolały mnie ramiona, ale nie mogłem rozwiązać węzła i pozbyć się ciężaru.

– Dziadku! Dziadku! – zawołałem. – Pomóż mi! Zdejmij to ze mnie!

– Dlaczego? – zdziwił się dziadek, który pojawił się w drzwiach mojego pokoju.

– Przecież to świetny pomysł. Z takim kamieniem na plecach nigdzie mi nie uciekniesz.

Wtedy wszystko zrozumiałem. Chodziło o Mundzię.

– Zdejmę ci go za chwilę – obiecał dziadek – bo teraz pewnie spieszysz się do ogrodu. Ktoś tam na ciebie czeka. Prawda?

– Tak, ale… – Pobiegłem za dziadkiem, który wcale nie chciał słuchać tego, co miałem mu do powiedzenia. 

Kamień okropnie uwierał mnie w plecy, gdy szuka­łem Mundzi. Wreszcie znalazłem ją pod krzakiem. Nie wyglądała najlepiej. Szybko rozwiązałem sznurek i wyrzuciłem kamyk za płot. Polałem żabkę wodą i zaniosłem na brzeg kałuży. Nie chciała kumkać, w błocie też taplała się niemrawo, w końcu schowała się gdzieś w trawie.

Wtedy dziadek rozwiązał sznurek i zdjął ze mnie kamień. Z trudem się wyprostowałem, a on wymaso­wał mi plecy i powiedział:

– Mam nadzieję, że zapamiętasz sobie tę nauczkę, wnusiu.

– Oj, na pewno – jęknąłem.

– No, to teraz pora na śniadanie – stwierdził dziadek.

Na szczęście o żabie już więcej nie wspomniał. Nie musiał, bo ja i tak nie mogłem przestać o niej my­śleć.

Bałem się, że obrażona poszła sobie do innego ogrodu.

Na szczęście po kilku dniach Mundzia pojawiła się pod krzakiem.

Wytrzeszczyła na mnie oczy i powiedziała:

– Kum – co zabrzmiało jak „cześć”.

 

– Kum, Mundziu, kum – przywitałem się. – Fajnie, że jesteś, bo wiesz, ja nie chciałem ci zrobić nic złego – przyznałem zawstydzony.

– I łapy też nie musisz podawać, jak nie chcesz. Tylko przychodź tu jak dawniej.

– Kum, kum – zgodziła się żaba i wlazła do swojej kałuży.

– Dziadku, dziadku! Mundzia wróciła! – zawołałem i z radości okręciłem się na pięcie.

Nie mogłem tylko pojąć, dlaczego ona woli siedzieć w tym błocisku, zamiast pojeździć sobie moją pięk­ną, czerwoną wyścigówką.

Przecież to jest najnowszy model z otwieranymi drzwiami i zapasowym kołem. Wszyscy koledzy mi jej zazdroszczą. Ale jak to wytłu­maczyć żabie?

(Źródło: Renata Piątkowska, „Piegowate opowiadania”, Wydawnictwo BIS)

Po przeczytaniu, proszę porozmawiać z dzieckiem na temat opowiada­nia- zachęcić je do dzielenia się własnymi wnio­skami.

Przykładowe pytania:

-Kto jest bohaterem opowiadania?

-Kim była Mundzia? Gdzie mieszkała żaba?

-Na jaki pomysł wpadł chłopiec?

-Jak czuła się żaba?

-Czy dziadek pochwalił zachowanie wnuczka?

-Co się stało następnego dnia?

-Dlaczego dziadek przywiązał kamień chłopcu?

-Czy znacie przysłowie „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”?

-Czy spraw­dziło się ono w tym przypadku?

- Jak należy trakto­wać zwierzęta?

-Jak zakończyła się przygoda żabki i chłopca?

-Co wiesz o żabach?

6. Literkowe tablety- łączenie obrazków z literami:

• Nazwij obrazki. Jaka jest pierwsza głoska na każdym obrazku?
• Narysuj pod każdym obrazkiem tyle kółek, ile jest sylab w jego nazwie.
• Połącz każdy obrazek z literą, która rozpoczyna jego nazwę.

LINK do ćwiczenia: https://drive.google.com/file/d/1Hti-3DsUtSQ5eyxszy2Ycy0i9IZtRbZT/view

7. „Ż” jak żaba zapoznanie dzieci z wielką i małą literą „ż”:

Zagadka literka „Ż, ż”:

            Ma ją żołnierz, pasażerka,

            ale nie chce mieć kelnerka.

            Ma ją żmija, żuraw, wąż, każda żona, każdy mąż.

            Jaka to litera mała w tych wyrazach się schowała?

Link do ćwiczenia:

https://drive.google.com/open?id=1pDVPxyBrmkIaJdQgF7E3VJCa0Pjkkv3-

• Rodzic prezentuje wielką i małą literę „ż” – drukowaną i pisaną, omawia jej wygląd,

wskazuje cechy odróżniające wielką literę od małej, podobieństwo do innych liter.

• Dziecko wymienia wyrazy, w których występuje głoska „ż”: 

Link do ćwiczenia:

https://drive.google.com/open?id=1o03JGmlAUu1YKyXxKbV8b-tqiMS13EsB

• dziecko dzieli wyrazy na sylaby, np. „żółw”, „żaba”, „żyrafa”:

-żółw

-ża-ba,

-ży-ra-fa.

• a następnie podejmuje próby głoskowania wyrazów:

ż-ó-ł-w,

ż-a-b-a,

ż-y-r-a-f-a.

1. 8.Piszemy literę „ż- Ż”:

Link do ćwiczenia:https://drive.google.com/open?id=1SQZiCrUM9kNMF42a5929Vrmih7uEWMQd

Link do ćwiczenia:https://drive.google.com/open?id=124z5-Y5DtzSkEmSIT-6LtZITXNW0z0IS

Link do: Żaba. Video alfabet z literą Ż. Nauka rysowania i pisania: https://www.youtube.com/watch?v=y2LtguWdjhE

1. 9.Rymowanki żyrafki Agrawki-tworzenie rymujących się par obrazków:

Zadaniem dziecka jest dobranie w pary rymujące się wyrazy. Przy­kładowe pary: żarówka – mrówka, żyrafa – szafa…

Link:https://drive.google.com/open?id=1REzOow9tVuBMM8j4OQfajPwmMIZiId72

1. 10.Pio­senka o żabce:

Link do piosenki:https://www.youtube.com/watch?v=u0sql4bx4PI

1. 11.Dodatkowe Materiały:

• Matematyka, figurowe sudoku-gra dydaktyczna- link:

https://drive.google.com/open?id=1-6G47_Bz_tkv4rFd-c5cIr-uxnzrk3Ns

• Matematyka, matematyczna żabka- link:

https://drive.google.com/open?id=16TFzsqukVmFaUPU6B4s1RNIn6mBesVLS

• Żaba Żaneta- karta pracy link: https://drive.google.com/open?id=1NIjHheBkT4J6OmDtIGyudVPHeEsH7s4j

• Zaszyfrowane słowa- link 1: https://drive.google.com/open?id=1ZtLqIaHJd52NlgNmVoU1In546YGVUqmX

• Zaszyfrowane słowa- link 2:

https://drive.google.com/open?id=1SCDFbcwJxUnniQWJNtYq4uuBJG5F62Wr

• Mądrze korzystamy z komputera: linkhttp://necio.pl/

• Mój przyjaciel Necio- bajka: linkhttp://necio.pl/video/bajka-m%C3%B3j-przyjaciel-necio

                                                                      Życzymy miłej zabawy