Tematyka Tygodniowa – Jestem Kulturalny

W tym tygodniu będziemy rozmawiać o Dobrym Zachowaniu,

czy też „Dobrych Manierach”. 

Nauka dobrego zachowania - dobrych manier

-  to długi proces, który wymaga czasu, cierpliwości i powtarzalności.

Wiąże się  z wytrwałością i ciągłymi ćwiczeniami.

Dotyczy wielu sfer nie tylko używania zwrotów grzecznościowych,

ale nauczenie dziecka kulturalnego jedzenia i właściwego

zachowania przy stole, odpowiedniego zachowania

w środkach komunikacji publicznej, w miejscach publicznych,

w czasie wizyt rodzinnych, szacunku dla osób starszych

i niepełnosprawnych itd.

O tych zasadach należy dziecku przypominać,

tłumaczyć i po prostu wymagać.

„Kultura przy stole” – poniedziałek  - 12.04.2021 r.

  Powitanka – zabawa muzyczno- ruchowa

Dobre przykłady – zabawa dydaktyczna.

Poznanie zasad kulturalnego zachowania się w różnych miejscach publicznych.

Istnieją w naszym języku słowa, które powinny być ciągle używane.

Słowa te stanowią klucz do ludzi, otwierają – można by rzec – pierwsze drzwi.

Używanie ich powoduje,

że jesteśmy także grzecznie traktowani.

Mowa służy człowiekowi do porozumiewania się,

mowa grzeczna pozwala porozumieć się szybciej.

Te słowa to: dzień dobry, do widzenia, proszę,

dziękuję, przepraszam, przykro mi.

„Dzień dobry” mówimy do sprzedawców,

pacjentów w poczekalni, pasażerów w przedziale,

wszędzie, gdzie wchodzimy i spotykamy ludzi

(z wyjątkiem komunikacji miejskiej).

Dzień dobry mówimy do sąsiadów, znajomych, rodziców naszych kolegów, nauczycieli.

Wątpliwości – mówić czy nie – rozstrzygamy zawsze na korzyść „Dzień dobry”.

Nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje.

Wśród rówieśników zamiast „dzień dobry” używa się zwrotów: cześć, hej, w zależności od mody.

„Do widzenia” stanowi ciąg dalszy „dzień dobry”.

Skoro przywitaliśmy się, trzeba się pożegnać.

Możemy do rówieśników mówić: cześć, hej, pa, bywaj, trzymaj się.

„Proszę” jest to słowo o wielu znaczeniach.

Oznacza nie tylko prośbę: proszę o to lub tamto.

Używa się też „proszę” w sensie „słucham”, w sensie „zapraszam”.

„Proszę” mówimy przepuszczając w drzwiach lub na schodach,

podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca.

Kolejne czarodziejskie słowo brzmi: „dziękuję”.

Dziękuję wyraża fakt, że doceniamy, rozumiemy,

że ktoś się dla nas wysilił, włożył wiele serca, starał się.

Wszelkie dziękuję, że zrobiłaś, pamiętałaś,

wyszukałaś, przyszyłaś, powtórzyłaś.

„Dziękuję” jest też w stałym użyciu w kontaktach z nieznajomymi,

„dziękuję” kończy rozmowy urzędowe.

Uwaga: odpowiedzią na „dziękuję” wcale nie jest „proszę”.

Odpowiedzią na „dziękuję” jest najczęściej także

„dziękuję” lub: „ależ to drobiazg”, „nie ma o czym mówić”,

„cieszę się, że się podoba”, „dobrze, że się przydało”, „o, to żaden kłopot”.

„Przepraszam” nie jest tylko słowem dla tych, którzy czują się winni.

„Przepraszam” nic nie kosztuje, a dowodzi, że zauważamy tych,

którym mimo woli, niechcący lub z konieczności

sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę.

„Przepraszam” jest wstępem do pytań, które zadajemy,

gdy przerywamy komuś pracę, zadumę, zabawę itp..

Do tych wszystkich grzecznościowych zwrotów konieczny jest uśmiech.

Uśmiech można zrozumieć w każdym języku. Rozjaśnia twarz i dodaje jej ciepła.

„Dzień dobry i do widzenia

-  to są słowa dżentelmena”

Chcecie wiedzieć, co to znaczy być dżentelmenem?

Dżentelmen- wszędzie mile jest widziany.
Dżentelmen - nie przełazi przez płoty.
Dżentelmen - przed pracą się nie wzdraga,
Dżentelmen - tam, gdzie może, to pomaga.
Dżentelmen - ustępuje miejsca babci,
Dżentelmen - gra z siostrzyczką w „koci łapci”.
Dżentelmen - pierwszy kłania się znajomym,
Dżentelmen - nie jest psotny i łakomy.
Dżentelmen - mówi „proszę” i „dziękuję”
Dżentelmen - wciąż się dobrze zachowuje!

Tak powinien zachowywać się prawdziwy dżentelmen.

Mamy nadzieję, a raczej jesteśmy pewni, że wielu jest takich w naszym  przedszkolu.

Kwoka – wiersz J. Brzechwy. Rozmowa na temat wiersza. 

 Kształtowanie szeroko rozumianej kultury, w tym osobistej. 

 Z kulturą przy stole  film edukacyjny 

W restauracji  - film edukacyjny

6 latki: Karty Pracy 4 s. 8 - poznanie zawodów związanych z kinem; czytanie globalne

Czytam i Piszę s. 63 - odkodowywanie informacji, pisanie liter w liniaturze

i zdania po śladzie i w odbiciu lustrzanym, kolorowanie.

 5 latki: Karta Pracy 4 s. 7-8.  Wycinanie obrazków,

układanie historyjki obrazkowej, wypowiedzi słowne.

Przewidywanie  następstwa wydarzeń.

Praca Zeszyt Grafomotoryczny – ZG s. 63. 

– ćwiczenia grafomotoryczne, rozwijanie małej motoryki.

Zabawa ruchowa  - Gimnastyka Smyka 

Dziękuję i do jutra)