Terapia zaburzonych procesów integracji sensorycznej

Drodzy Rodzice!

   Nikt nie zdiagnozuje dziecka pod względem problemów

z integracją zmysłów, jeśli problemów tych nie zauważą jego rodzice.

Problemy tego typu można rozpoznać po tym,

że dziecko zachowuje się specyficznie

i inaczej niż jego rówieśnicy.

Dzieci z problemami SI poszukują w swoim otoczeniu

określonych doznań zmysłowych.

Koncentrują się bardziej na tym,

by coś poczuć, niż by coś zrobić.

Rodziców powinny zaniepokoić:

- dziwne i niezrozumiałe reakcje na bodźce dotykowe;

dziecko może nie tolerować dotyku, unikać bliskości,

gier zespołowych, zabaw grupowych.

Obniżona wrażliwość na bodźce dotykowe

skutkuje nadmiernym poszukiwaniem tych bodźców

i koncentrowaniem się na nich. Dziecko drapie się, pociera,

podwija i opuszcza nogawki i rękawy,

fascynuje się różnymi fakturami, uwielbia chodzić boso.

   W takiej sytuacji warto udostępniać dziecku

jak najwięcej doznań dotykowych (w czasie kąpieli myć

dziecko gąbkami, myjkami o różnej fakturze,

zachęcać je do samodzielnego wycierania się ręcznikiem,

do pomocy w kuchni podczas pieczenia ciasta,

niech dziecko dotyka i doświadcza);

- nieprawidłowości w zakresie zmysłu równowagi,

które objawiają się zaburzeniami koordynacji ruchowej,

dużej motoryki i poczucia własnego ciała w przestrzeni.

   Wrażenia związane z poruszaniem się i wychylaniem

ciała w różne strony mogą być odbierane na trzy sposoby:

prawidłowy, nadmierny i niewystarczający.

U dzieci, u których takie wrażenia są nadmierne,

występuje niepewność grawitacyjna.

Dzieci te poruszają się niepewnie, często przewracają się,

choć na ich drodze nie ma żadnych przeszkód.

Niewystarczające odbieranie wrażeń związanych

z równowagą skutkuje ich poszukiwaniem.

Takie dzieci nieustannie dostarczają sobie wrażeń

równoważnych: kołyszą się, huśtają i bujają,

na czym tylko się da, wykonują gwałtowne

ruchy całego ciała, uwielbiają samoloty,

fikołki, karuzele, drabinki, duże piłki.

   W każdym przypadku trzeba dziecku dać możliwość

doświadczania ruchu w takim wymiarze,

w jakim dziecko tego potrzebuje;

- nieprawidłowość przetwarzania wrażeń

proprioceptywnych, czyli odczuć, jakich doświadczamy

dzięki mięśniom i stawom.

Odczucia te informują nas o tym, co dzieje się

w naszym ciele, co robimy, czym poruszamy.

U dzieci można zaobserwować nieprawidłowość

przetwarzania tego rodzaju wrażeń polegającą

na niewystarczającym odbieraniu ich,

takie dzieci cały czas się ruszają.

Oprócz tego przejawiają one trudności

w wykonywaniu precyzyjnych ruchów potrzebnych

do zawiązania butów, zapięcia guzików,

posługiwania się nożyczkami, utrzymywania pisaka,

kredki czy ołówka. Osłabione czucie swojego

ciała skutkuje nadmierną siłą nacisku,

co z kolei prowadzi do niszczenia zabawek,

dziurawienia kartek, głośnego odkładania przedmiotów na miejsce.

   W takiej sytuacji ważne jest zrozumienie deficytów

swojego dziecka i danie mu możliwości popełniania błędów.

Dzieci te potrzebują czasu i odpowiedniej terapii,

która będzie miała na celu wyrównanie

napięcia mięśniowego i stymulację małej motoryki;

- problemy w zakresie integracji sensorycznej

utrudniające funkcjonowanie dzieciom bardzo inteligentnym;

tym bardziej jest im trudno,

gdyż uświadamiają sobie swoje braki,

ale nie potrafią znaleźć ich przyczyny ani dać sobie z nimi rady.

Takie dzieci nie mają wpływu na zmieniającą się

nagle potrzebę aktywności, nie radzą sobie

z lękiem i nieprzyjemnymi odczuciami,

jakie budzą w nich niektóre bodźce zewnętrzne.

Z powodu kłopotów, z którymi sobie nie radzą,

wycofują się, stają się nieobecne lub często wpadają w złość.

   Oddziaływania terapeutyczne w przyjaznej

atmosferze i bezpiecznych warunkach sprzyjają

łagodzeniu emocjonalnych konsekwencji problemów

niezrozumiałych przedtem dla dziecka i jego otoczenia.

Anna Dobosz

Terapeuta SI